W przypadku wektorów zwykle właściwe jest stosowanie pojedynczych nawiasów kwadratowych. Można również użyć nawiasów kwadratowych, ale mogą one uzyskiwać dostęp tylko do jednego elementu wektora na raz. W nawiasach kwadratowych może znajdować się wyrażenie logiczne lub zestaw wskaźników. Na przykład:
a [3: 7] lub a [a> 3]
Pierwsze wyrażenie skutkuje od trzeciego do siódmego elementu a. Drugie wyrażenie powoduje, że elementy a są większe niż trzy. Jeśli indeksom zostanie nadany znak ujemny, nie zostaną one uwzględnione. Na przykład
a [-2: -6]
zwróci obiekt z usuniętymi elementami od dwóch do sześciu. Obiekt można podzielić na jeden zestaw nawiasów kwadratowych i ponownie na inny zestaw nawiasów kwadratowych. Na przykład:
a [1:10] [b> 3],
gdzie długość a jest większa lub równa dziesięć, a b ma długość dziesięć. Wyrażenie zwróci te elementy pierwszych dziesięciu elementów a, dla których odpowiadający element b jest większy niż trzy. Podzbiór można kontynuować, dodając więcej zestawów nawiasów kwadratowych. Każdy zestaw będzie działał na podstawie wszystkich poprzednich podzbiorów