W pierwszym eksperymencie poprosiliśmy 90 uczestników, aby odpowiedzieli na zaproszenie inkubatora do składania wniosków, przesyłając pomysły na nowe przedsięwzięcia. To zadanie pozostawiło im swobodę myślenia o domenie, ponieważ chcieliśmy, aby uczestnicy mogli swobodnie eksplorować. Zapewnienie scenariusza pozwala uczestnikom odgrywać role i czuć się zaangażowanymi w zadanie. Wszyscy uczestnicy wykonali to zadanie; jedna grupa mogłaby wykorzystać pomysły wygenerowane przez sztuczną inteligencję jako źródło inspiracji, a inna nie. Pomysły zostały wygenerowane za pomocą GPT-3. Ze względu na ryzyko przeciążenia poznawczego nie zapewniliśmy dostępu do tysięcy pomysłów generowanych przez GPT-3. Zamiast tego dostarczyliśmy dziesięć pomysłów dla każdego uczestnika grupy obsługującej sztuczną inteligencję, losowo wyodrębnionych z większego zestawu pomysłów wygenerowanych przez sztuczną inteligencję. Jesteśmy ograniczeni do dziesięciu pomysłów, ponieważ liczba ta w przybliżeniu odpowiada temu, co nasza pamięć robocza może przetwarzać jednocześnie (Miller, 1956). W tym badaniu chcieliśmy sprawdzić, czy systemy sztucznej inteligencji mogą inspirować przedsiębiorczą kreatywność poprzez aktywację ścieżki elastyczności. W tym celu zaprojektowaliśmy określone warunki, które z większym prawdopodobieństwem sprowokują użycie ścieżki elastyczności. Jednym z warunków była liczba pomysłów generowanych przez sztuczną inteligencję, ponieważ więcej pomysłów skłoniłoby jednostki do rozważenia wielu różnych perspektyw, a w konsekwencji sprzyjałoby elastyczności poznawczej. Pomysły podsuwane przez system AI nie ograniczały się do jednego konkretnego tematu, pozwalając na aktywizację mniej dostępnej wiedzy. Uczestnikom dano swobodę pełnego eksplorowania przestrzeni możliwości, bez żadnych ograniczeń, co pozwoliło zaobserwować zwiększoną elastyczność poznawczą. Eksperyment przeprowadzono online na tym samym interfejsie w obu grupach. W sumie uczestnicy wygenerowali 208 nowych pomysłów na przedsięwzięcia. Zmierzyliśmy średnią kreatywność, liczbę wygenerowanych kreatywnych pomysłów oraz elastyczność poznawczą każdego uczestnika. Zastosowaliśmy technikę konsensualnej oceny , która uznaje pomysł za kreatywny w takim stopniu, w jakim odpowiedni obserwatorzy (eksperci) niezależnie uznają, że jest on kreatywny. Technika ta, choć niekoniecznie bezbłędna, umożliwia ilościowe określenie kreatywności. Opierając się na tej pracy, wykorzystaliśmy skalę dostępną w literaturze naukowej , która rozkłada kreatywność na wymiar nowości i wymiar użyteczności, aby zmierzyć kreatywność pomysłów na nowe przedsięwzięcie. Zastosowaliśmy trzy pozycje do pomiaru nowości (nowość, wyjątkowość, niezwykłość) oraz dwie pozycje do oceny użyteczności (wykonalność, operatywność). Poprosiliśmy sędziów-ekspertów o niezależną ocenę pomysłów. Każdy pomysł był oceniany przynajmniej dwukrotnie. Nasz panel ekspercki składał się z dwóch kierowników uniwersyteckich ścieżek przedsiębiorczości; jeden profesor zarządzania, który był także członkiem prawdziwego panelu ekspertów w ramach dużego programu akceleracyjnego banków; dyrektor programu intrapreneurship w dużej firmie telekomunikacyjnej; konsultant intrapreneurship w jednej z czterech największych firm audytorskich i konsultingowych; i seryjny przedsiębiorca. Profile były dobrowolnie heterogeniczne. Ostatecznie uznano, że porozumienie międzyaterowe zostało zaakceptowane. Każdemu uczestnikowi przyznano średnią ocenę kreatywności odpowiadającą średniej ocen kreatywności uzyskanych dla każdego wygenerowanego pomysłu. Aby zmierzyć inny wynik, który nas interesował, czyli liczbę kreatywnych pomysłów generowanych przez każdego uczestnika, wzięliśmy pod uwagę liczbę pomysłów, które zostały ocenione powyżej ogólnej mediany zarówno dla wymiaru nowości, jak i użyteczności kreatywności. Wreszcie, aby zmierzyć elastyczność poznawczą, zgodnie z wcześniejszymi badaniami , zmierzyliśmy zakres eksploracji. Pogrupowaliśmy wszystkie pomysły w 15 ogólnych grup tematycznych lub kategorii semantycznych, takich jak „gotowanie i catering”, „rozrywka” lub „platformy komunikacyjne i sieci społecznościowe”. Następnie policzyliśmy liczbę kategorii, dla których każdy uczestnik wygenerował przynajmniej jeden pomysł. Umożliwiło nam to uzyskanie obiektywnej miary tego, jak szeroko wszyscy badali przestrzeń możliwości przedsiębiorczości