Koncepcja robota kwantowego, po raz pierwszy zaproponowana przez Paula Benioffa, rozumiana w postaci systemu mobilnego zawierającego komputer kwantowy i wszystkie niezbędne układy pomocnicze, za pomocą których robot kwantowy oddziałuje z otoczeniem układu kwantowego. Chociaż oryginalny robot kwantowy nie jest świadomy swojego otoczenia i nie jest w stanie podejmować decyzji, niezwykle intrygującym pytaniem jest, czy w najbliższej przyszłości roboty kwantowe będą kiedykolwiek świadome swojego otoczenia, aby mogły samodzielnie przeprowadzać eksperymenty bez udziału człowieka. Gdyby tak się stało, oznaczałoby to, że roboty mogłyby nawet stać się świadome i mieć „wolną wolę”. Taki kwantowy robot oczywiście powinien być wyposażony w swego rodzaju „wewnętrznego obserwatora”, który jest w stanie kontrolować się za pomocą wewnętrznych, kwantowych obliczeń. Taki obserwator operowałby metajęzykiem kwantowym przystosowanym do sterowania językiem kwantowym, wyrażonym w postaci manipulacji łokciem. Naturalne jest założenie, że rdzeń metajęzyka kwantowego stanowią wewnętrzne pomiary operatorów, takie jak te stosowane w mechanice kwantowej. Niestety taki język nie nadaje się do sterowania robotem kwantowym, co oznacza, że tradycyjna „logika kwantowa” nie opisałaby poprawnie wewnętrznych pomiarów niezbędnych dla robota kwantowego [97]. Jako możliwe wyjście z tego problemu Aharonov wprowadził termin tzw. „słabych pomiarów”, które opierają się na pomiarze różnych wielkości fizycznych opisujących układ kwantowy w interakcji z dyssypatywnym środowiskiem. W związku z tym procesy fizyczne zachodzące w mózgu, przynajmniej pod względem aspektów kwantowych wyrażonych przez rozpraszającą kwantową teorię pola, przy braku dynamiki mózgu charakteryzowałyby się nie tylko sześcioma unikalnymi stanami podstawowymi, ale także wieloma różnymi stanami podstawowymi dostosowanymi do wielu różne stany pamięci, które nieuchronnie zachodzą w mózgu, co rozwiązuje problem dekoherencji w robotach kwantowych [105–108]. Otworzyłoby to drogę do wdrożenia komputera kwantowego, w którym podmiot ludzki, poprzez metajęzyk kwantowy, steruje komputerem kwantowym za pomocą interfejsu mózg-komputer, o wiele potężniejszego niż wcześniej, przekształcając w ten sposób ludzkie intencje w działania w sposób skuteczniejszy sposób. Ten typ komputera kwantowego toruje drogę do głębszego połączenia między ludźmi a komputerami, pokazując, że podejście kwantowe pozwala umysłowi oddziaływać bezpośrednio na materię, co otwiera możliwość projektowania nowego typu interfejsu mózg-komputer, powodując rewolucyjną zmianę w naszym prawdziwym sposobie myślenia, na podstawie milczących założeń, że nasze myśli mają bezpośredni wpływ na otaczający nas świat