Do tej pory wszystkie te problemy rozwiązywano opierając się na eksperymentach z ludźmi, którzy kierują swoje myśli do wykonania określonej czynności, a następnie na zastosowaniu algorytmów soft computing, które pozwalają sztucznym sieciom neuronowym uczyć się, opierając się na wcześniejszych przykładach. Strategia ta opiera się na hipotezie, że stany psychiczne są w pełni charakteryzowane przez określony wzorzec czynnościowy aktywacji neuronów mózgowych, co oznacza, że ten sam stan psychiczny niekoniecznie jest związany z aktywacją tych samych neuronów mózgowych, ponieważ chociaż ten sam stan psychiczny jest związany z różnymi wzorami aktywacji neuronów, wszystkie te wzorce, charakteryzują się rodzajem niezmiennej „sygnatury”, podobnej do sygnałów elektromagnetycznych emitowanych przez mózg, które są wykrywane za pomocą elektroencefalogramu (EEG), dzięki czemu wszystkie te szczegóły można określić poprzez analizę odpowiedniego EEG . Ponieważ jednak analiza ta jest niezwykle złożona, najlepszą strategią jest ustanowienie jak największej liczby połączeń między sygnałem EEG a siecią neuronową, aby sztuczna sieć neuronowa poprzez uczenie poprzez proces uczenia się na znanych przykładach wytwarzała wyjście tylko wtedy, gdy EEG – odpowiada podanej intencji. Tak więc, gdyby uczenie się powiodło, sieć neuronowa automatycznie opisałaby procedurę stosowaną do analizy sygnału EEG, rozszyfrowując w ten sposób istotę „sygnatury” intencji. Nie wchodząc w szczegóły techniczne wdrażania tej strategii, jest oczywiste, że jest ona coraz częściej wykorzystywana do projektowania rzeczywistego interfejsu mózgu-komputera . Jednak ten krok zawiera również poważne trudności koncepcyjne, ponieważ działanie sieci po zakończeniu początkowej fazy testowania zależy w dużej mierze od przykładów użytych podczas uczenia, a samo uczenie powinno obejmować dużą liczbę różnych możliwych sytuacji. Niestety, ilość dostępnych danych jest zawsze poważnie ograniczona ze względów praktycznych, które są związane ze sposobem przeprowadzania eksperymentów na ludziach, a także dlatego, że nie wiemy i być może nigdy nie dowiemy się, jak zbudowany jest EEG, ponieważ stany psychiczne nie są zdefiniowane tylko oczekiwane skojarzenia wejścia-wyjścia. Co więcej, liczba różnych wejść i wyjść związanych z daną intencją jest praktycznie nieograniczona, ponieważ liczba różnych możliwych kontekstów jest nieograniczona, a słowo „kontekst” obejmuje nie tylko stan środowiska, ale także pojawienie się innych, obecnie obecne, stany psychiczne. Oczywiście taka strategia projektowania interfejsu mózg-komputer nie nadaje się do rejestrowania pojawiania się stanów intencjonalnych w głowach badanych, co oznacza, że główny cel wprowadzenia interfejsu mózg-komputer nigdy nie zostanie osiągnięty w ten sposób, czyli dlaczego konieczne są możliwe alternatywy . W historii psychologii koncepcja metamyślenia nie jest zbyt popularna, dlatego też Flavel wprowadził analogiczny termin „metapoznanie” w latach 70. kora przedczołowa. Procesy metamyślenia mają na celu utrzymanie pewnego rodzaju równowagi lub, jeszcze lepiej, spójności. Teoria kwantów, jako narzędzie o potężnych mechanizmach koherencji, prowadzi do superpozycji różnych rozkładów prawdopodobieństwa odpowiadających różnym stanom psychicznym . Oznacza to, że różne opisy tego samego systemu mentalnego mogą być nierównoważne, ponieważ dana psychika może przechodzić różne typy transformacji z danej fazy do innej, co oznacza, że teoria ta może jedynie opisywać pojawienie się metamyślenia. Logika kwantowa umysłu opisuje obliczenia kwantowe w łokciach, jednostkach będących superpozycją dwóch stanów kwantowych, umownie oznaczanych jako „0” i „1”. Każdy łokieć może być postrzegany jako niosący jakiś ukryty podwójny potencjał, co może prowadzić do efektu projekcji operatora, co prowadzi do załamania się stanu łokcia. Tak więc normalne funkcjonowanie ludzkiego umysłu w wielu przypadkach można postrzegać jako odpowiednik wygodnej manipulacji komputerem kwantowym, która prowadzi do załamania się stanu sześciennego. Tak więc normalne funkcjonowanie ludzkiego umysłu w wielu przypadkach można postrzegać jako odpowiednik wygodnej manipulacji komputerem kwantowym.