ERP to sygnały elektrokortykalne wykrywane i mierzone przez EEG podczas lub po zdarzeniu czuciowym, motorycznym lub psychologicznym. Na ogół mają ograniczone opóźnienie bodźca i różne amplitudy w porównaniu z normalną aktywnością EEG. EPR są rzadsze i bardziej wyraźne niż sygnały zarejestrowane EEG. Różne sygnały ERP mogą być wyzwalane za pomocą różnych bodźców (zdarzeń), gdzie ERP jest definiowane przez określone opóźnienie czasowe lub opóźnienie pozycji w stosunku do momentu, w którym zostało wywołane. Dwa najczęstsze ERP to P300 i wizualnie wywołany potencjał stanu ustalonego (SSVEP). Fala P300 to rodzaj potencjału indukowanego zdarzeniem, który pojawia się w ludzkim mózgu jako swoiste odbicie odpowiadające opóźnieniu czasowemu około 300 ms po wystąpieniu określonych zdarzeń. Sygnał P300 jest zwykle wzmacniany w centralnym równoległym obszarze mózgu, co można zarejestrować za pomocą EEG. Wydarzenie inicjujące R300 znane jest jako „niezwykły paradygmat”, który składa się z trzech głównych założeń. Zgodnie z pierwszym założeniem podmiot jest reprezentowany przez ciąg bodźców lub zdarzeń należących do jednej z klas (zdarzenie chciane lub niepożądane), przy czym jeden z nich występuje rzadziej niż drugi (rzadkie w porównaniu do częstszego wydarzenie). Pacjent musi zwrócić uwagę na jeden z bodźców, gdy pojawi się zdarzenie (obliczając różnicę w miganiu określonej litery, odpowiadającej rzadkiemu zdarzeniu). Zdarzenie indukuje sygnał P300 w mózgu. W ten sposób możliwe jest wywołanie zarówno bodźca wzrokowego, jak i słuchowego w celu zainicjowania sygnału P300 dla różnych urządzeń i zastosowań, wyjaśniając go na przykład jako potencjał wzrokowy (VEP) lub potencjał słuchowy (AEP). Jeden z pierwszych pisowni P300 BCI, opracowany przez Farwella i Donchina w 1988 roku, wizualnie stymuluje „dziwaczny paradygmat”].