Standardowy „przypadek użycia” dla OUPM składa się z trzech elementów: modelu, dowodu (znanych faktów w danym scenariuszu) oraz zapytania, które może być dowolnym wyrażeniem, możliwie z wolnymi zmiennymi logicznymi. Odpowiedzią jest a posteriori wspólne prawdopodobieństwo dla każdego możliwego zestawu podstawień wolnych zmiennych, biorąc pod uwagę dowody, zgodnie z modelem. Każdy model zawiera deklaracje typów, sygnatury typów dla predykatów i funkcji, co najmniej jedną instrukcję liczbową dla każdego typu oraz jedną instrukcję zależności dla każdego predykatu i funkcji. (W poniższych przykładach deklaracje i sygnatury są pomijane tam, gdzie znaczenie jest jasne). Podobnie jak w RPM, instrukcje zależności używają składni if-then-else do obsługi zależności kontekstowych.