Aby przedstawić gry stochastyczne, takie jak tryktrak, w rozbudowanej formie, dodajemy gracza o nazwie Szansa, którego wybory są określane przez rozkład prawdopodobieństwa. Reprezentując jednoczesne ruchy, jak w przypadku dylematu więźnia lub dwupalcowej Morry, narzucamy graczom dowolny rozkaz, ale mamy możliwość stwierdzenia, że działania wcześniejszego gracza nie są obserwowalne dla kolejnych graczy: np. Ali musi wybrać najpierw odmówić lub zeznać, potem Bo wybiera, ale Bo nie wie, jakiego wyboru dokonał Ali w tym czasie (możemy również przedstawić fakt, że ruch zostanie ujawniony później). Zakładamy jednak, że gracze zawsze pamiętają wszystkie swoje poprzednie działania; to założenie nazywa się doskonałym przypomnieniem.