Jednym z największych wyzwań, przed którymi stoi nasze społeczeństwo ze względu na rozwój technologii sztucznej inteligencji, jest zastąpienie ludzkich pracowników automatyzacją i narzędziami zrobotyzowanymi. Ponieważ jednak omawiane są problemy związane z AI, jednym z rzadko poruszanych tematów jest potencjał wprowadzenia przez te technologie nierównowagi między krajami. Rozwój technologii AI odbywa się w oszałamiającym tempie. Większość tego rozwoju na dużą skalę koncentruje się jednak w Stanach Zjednoczonych i Chinach, gdzie osiem największych firm AI (Google, Amazon, Facebook, Microsoft, IBM, Baidu, Tencent i Alibaba) ma swoje biura domowe. Dr Kai-Fu Lee, prezes Instytucji Sztucznej Inteligencji i prezes Sinovation Ventures, omawia to wyzwanie w artykule w “New York Times” pod tytułem “Prawdziwe zagrożenie sztuczną inteligencją”. Dr Lee twierdzi, że ponieważ każdy naród będzie potrzebował narzędzi sztucznej inteligencji, aby pozostać konkurencyjnym politycznie i gospodarczo, mniejsze lub biedniejsze kraje mogą być zmuszone do negocjowania umów z USA i Chinami w celu uzyskania potrzebnego im oprogramowania. Wskazuje również, że rządy wielu krajów mogą potrzebować pewnej formy powszechnego dochodu podstawowego lub dotacji, aby pomóc tym, którzy stracili pracę, automatyzacji, a także radzić sobie z utratą funduszy na podatek dochodowy od tych samych osób. Obserwacje dr Lee są wnikliwe i powinny służyć jako zachęta dla firm technologicznych i rządów do współpracy, ponieważ duże firmy technologiczne nie zawsze zdają sobie sprawę z wpływu, jaki ich narzędzia przyniosą na skalę społeczną lub globalną. Jednym potencjalnym rozwiązaniem globalnych dysproporcji w dostępności narzędzi sztucznej inteligencji byłoby oferowanie większej liczby programów, badań i danych AI “open source”, co oznacza, że byłyby dostępne dla każdego na całym świecie, co zachęcałoby do bardziej zrównoważonego i sprawiedliwego rozwoju.