Bobby Fischer stwierdził, że „szachy to wojna”, ale szachom brakuje przynajmniej jednej głównej cechy prawdziwych wojen, a mianowicie częściowej obserwowalności. W „mgle wojny” miejsce pobytu wrogich jednostek jest często nieznane, dopóki nie zostanie ujawnione przez bezpośredni kontakt. W rezultacie działania wojenne obejmują wykorzystywanie zwiadowców i szpiegów do zbierania informacji oraz stosowanie kamuflażu i blefowania w celu zmylenia wroga. Gry częściowo obserwowalne mają te same cechy, a zatem różnią się jakościowo od gier z poprzednich rozdziałów. Gry wideo, takie jak StarCraft, są szczególnie trudne, ponieważ są częściowo obserwowalne, wieloagentowe, niedeterministyczne, dynamiczne i nieznane. W deterministycznych grach częściowo obserwowalnych niepewność co do stanu planszy wynika w całości z braku dostępu do wyborów dokonywanych przez przeciwnika. Ta klasa obejmuje gry dla dzieci, takie jak Battleship (gdzie statki każdego gracza są umieszczone w miejscach ukrytych przed przeciwnikiem) i Stratego (gdzie lokalizacje pionów są znane, ale typy pionów są ukryte). Przyjrzymy się grze Kriegspiel, częściowo obserwowalnej odmianie szachów, w której pionki są całkowicie niewidoczne dla przeciwnika. Inne gry również mają częściowo obserwowalne wersje: Phantom Go, Phantom Kółko i krzyżyk oraz Screen Shogi.