Drugim najważniejszym wąskim gardłem, które ludzie znajdują, jest natura języka R, który jest językiem interpretowanym i dynamicznie wpisywanym na maszynie. Oznacza to, że w dowolnym wierszu programu obiekt może być liczbą całkowitą, w następnym wierszu może to być ramka danych, następnie łańcuch znaków i może to być lista ramek danych dwa wiersze później. Jest to naturą braku ustalonych typów obiektów, a ponieważ interpreter nie może z góry wiedzieć, jak obsługiwać takie obiekty, ponieważ za każdym razem mogą one być zupełnie inne, musi sprawdzać typ obiektu za każdym razem, gdy chce zastosować jakieś rodzaj operacji na nim. Jest to trochę przesadzone, ale chodzi o to, że skoro istnieje możliwość zmiany typu obiektu, należy go stale sprawdzać. Zobaczymy, jak uniknąć niektórych z tych kontroli, aby zwiększyć wydajność, ale aby poradzić sobie z interpretowaną i dynamicznie wpisywaną naturą, będziemy musieli skorzystać z innych języków programowania, takich jak Fortran lub C ++, co pokażemy w dalszej części rozdziału . Te języki naprawiają typ obiektu podczas jego tworzenia i jeśli spróbujesz go zmienić w pewnym momencie, program zgłosi błąd. Może to być postrzegane jako niepotrzebne ograniczenie, ale w rzeczywistości może być bardzo potężne, gdy komunikuje zamiar jakiegoś kodu, a także pozwala kompilatorom na zapewnienie potężnych optymalizacji obsługi takich obiektów