Obiekty w trybie znakowym składają się z ciągów cytowanych. Jeśli obiektem jest tekst, tekst będzie łamany przy każdych 500 znakach, tworząc wektor ciągów. Trzy zwykłe funkcje dotyczą również trybu znaków. Funkcja character() tworzy wektor pustych łańcuchów i przyjmuje tylko argumenty liczbowe, jednoelementowe w trybie. Jeśli argument jest większy lub równy jeden, argument jest zaokrąglany w dół do liczby całkowitej, a funkcja zwraca wektor „” długości równej liczbie całkowitej. Jeśli argument jest mniejszy niż jeden i większy lub równy zero, zwracany jest pusty zestaw znaków o długości zero, character(0). Inne argumenty zwracają błąd. Funkcja as.character() próbuje przekonwertować argument na ciągi. Dla trybów atomowych konwersja jest dosłowna, ale elementy są zwracane w cudzysłowie. W przypadku liczb o podwójnej precyzji stosuje się do 15 cyfr znaczących. W przeciwieństwie do innych trybów atomowych – z wyjątkiem NULL – funkcja as.character() również zwraca wyniki dla niektórych trybów rekurencyjnych. Obiekty listy trybów opisano w następnej sekcji. W tej sekcji listy są kolekcjami obiektów, które mogą być w dowolnym trybie. Funkcja lm () zastosowana w poniższym przykładzie pasuje do modelu regresji liniowej, przy czym wartość po lewej stronie tylda jest zmienną zależną, a wartość z obiektem listy trybów jako argumentem, as.character() może zwrócić niektóre dziwne rzeczy w zależności od listy. Funkcja może zwrócić coś innego niż zwracana, jeśli argument zostanie wprowadzony po znaku zachęty R. Przykłady: po prawej niezależna zmienna. Dane wyjściowe z lm() jest listą.
Pobaw się różnymi listami, aby zobaczyć, jak działa as.character(). Obiekty trybów nazwa, wywołanie i wyrażenie mogą być również zmuszone do postaci. Obiekty trybów działają, a S4 nie może.
Funkcja is.character() sprawdza, czy argument funkcji ma znak trybu, i zwraca TRUE, jeśli tak, a FALSE w przeciwnym razie. Dowolny obiekt może być użyty jako argument. Aby uzyskać więcej informacji o trybie znakowym, wprowadź ?character Po znaku zachęty R.